Chora prostata – leczenie i metody łagodzenia dolegliwości

 

Metody leczenia prostaty

Co to jest prostata i jak ją leczyć, gdy zajdzie taka potrzeba? Prostata to małej wielkości gruczoł stanowiący część męskiego układu moczowo-płciowego. Jest on zlokalizowany w miednicy mniejszej, poniżej pęcherza moczowego i otacza on cewkę moczową w jej górnej części. Kształtem i wielkością gruczoł krokowy zazwyczaj porównuje się do wyglądu orzecha włoskiego. Zadaniem prostaty jest produkcja płynu, w którym znajdują się plemniki i przez który są odżywiane podczas ich wędrówki do komórki jajowej.

Spis treści artykułu

  1. Podstawowe typy chorób prostaty
  2. Sposoby na zapalenie prostaty
  3. Leczenie przerostu prostaty
  4. Leczenie raka prostaty
  5. Potencjalne negatywne skutki inwazyjnego leczenia

Leczenie prostaty należy dobrać zależnie od rodzaju dolegliwości

Tak jak w przypadku każdego innego organu w naszym ciele, również prostata może zostać objęta różnymi schorzeniami. Obecnie wyróżniamy 3 podstawowe choroby gruczołu krokowego, do których zaliczamy:

  • zapalenie gruczołu krokowego;
  • łagodny przerost prostaty;
  • rak prostaty.

Choroby stercza wzbudzają duży niepokój wśród mężczyzn. Warto jednak zaznaczyć, że obecnie dostępne są naprawdę skuteczne metody leczenia raka prostaty, zapalenia stercza czy rozrostu tego gruczołu. Trzeba przy tym pamiętać, jak ważna jest profilaktyka, zwłaszcza w przypadku nowotworu, który może się rozwijać bezobjawowo przez długie lata. Mężczyźni powinni się więc poddawać regularnym badaniom stercza, aby możliwie szybko wykryć ewentualne nieprawidłowości. A w razie zdiagnozowania choroby pamiętajmy, że obecnie pojawiają się kolejne nowoczesne metody leczenia raka prostaty, które wyróżniają się jeszcze większą skutecznością.

Zapalenie prostaty – masaż, leczenie farmakologiczne i antybiotyki

Zapalenie stercza jest jedną z najczęściej występujących u mężczyzn chorób. Jej przyczyną mogą być infekcje bakteryjne lub wirusowe. W takiej sytuacji drobnoustroje mogą wniknąć do gruczołu krokowego na przykład podczas stosunku seksualnego lub w wyniku trudności z oddawaniem moczu. Ale zapalenie prostaty może się również rozwinąć jako rezultat zastoju wydzieliny stercza. Zwłaszcza gdy jest ona produkowana w nadmiarze lub kiedy przez długi czas nie dochodzi do wytrysku.

Objawy zapalenia gruczołu krokowego to przede wszystkim gorączka, parcie na mocz, a także ból oraz pieczenie podczas oddawania moczu. Pacjenci mogą również odczuwać ból prostaty przy siedzeniu. Dolegliwości te są często początkowo mylone z infekcjami dolnych dróg moczowych, dlatego w razie ich wystąpienia konieczna jest konsultacja z lekarzem. Tylko dokładny wywiad z pacjentem oraz przeprowadzenie odpowiednich badań umożliwiają postawienie prawidłowej diagnozy.

Pod pojęciem zapalenia prostaty w rzeczywistości kryją się dwa odmienne schorzenia tego gruczołu. Jest to:

1. Ostre zapalenie prostaty

Ostre zapalenie gruczołu krokowego występuje stosunkowo rzadko i jest to schorzenie, którego przyczyną jest zakażenie tkanek gruczołu bakteriami. Takie bakteryjne zapalenie prostaty jest diagnozowane przez lekarza na podstawie występujących objawów, badania per rectum oraz zleconych badań ogólnych moczu oraz posiewu moczu. W trudniejszych przypadkach konieczne może być również wykonanie badań obrazowych lub endoskopowych. Ze względu na wzmożoną tkliwość prostaty przy podejrzeniu jej ostrego zapalenia, nie można wykonać niektórych badań. Istnieje bowiem wówczas ryzyko przedostania się bakterii do krwi, rozwoju kolejnych ognisk zapalnych czy chorób odbytu. Jednym z tego typu badań jest chociażby masaż prostaty w celu uzyskania próbki wydzieliny z tego gruczołu. Choć jest ono dopuszczalne w lżejszych przypadkach.

Masaż wykonywany jest przez odbyt. Aby wykonać „dojenie prostaty” należy się odpowiednio przygotować, aby przyniosło ono korzyści, a nie dodatkowo zaszkodziło zdrowiu. Przed rozpoczęciem trzeba opróżnić pęcherz moczowy oraz wypróżnić się. Należy zadbać o higienę rąk, poprzez obcięcie paznokci, użycie jednorazowych lateksowych rękawiczek oraz żelu nawilżającego lub znieczulającego, zmniejszającego uczucie dyskomfortu. Następnie należy ułożyć się na boku i wprowadzić palec wskazujący do odbytu. Prostata znajduje się po wewnętrznej stronie, w kierunku pępka, w odległości około 5 cm od odbytu. Masaż polega na wykonywaniu delikatnych, jednostajnych ruchów od brzegu prostaty do środka i powinien trwać od kilkunastu sekund do minuty. Nawet samodzielny masaż prostaty może przynieść następujące korzyści: udrożnienie zablokowanych przewodów, usunięcie zalegającej wydzieliny, zmniejszenie napięcia mięśni krocza oraz zwiększenie skuteczności farmakoterapii.

Jak wyleczyć zapalenie prostaty tego typu?

Terapia w przypadku takiego schorzenia opiera się na leczeniu nieinwazyjnym. Gdy chodzi o pacjentów cierpiących na zapalenie prostaty, leczenie farmakologiczne jest u większości z nich zupełnie wystarczające. Stosowane wówczas leki na zapalenie prostaty w tej właśnie postaci to antybiotyki, które podaje się pacjentowi od razu, nie czekając na wyniki m.in. posiewu moczu. Są to głównie antybiotyki z grupy fluorochinolonów lub sulfametoksazol z trimetoprimem (np. Biseptol lub Bactrim). Lekarz może też zdecydować o zastosowaniu innych antybiotyków, które są wówczas dobierane na podstawie wyników posiewu wydzieliny stercza. U pacjentów cierpiących na ostre zapalenie gruczołu krokowego leki powinny być stosowane co najmniej przez 4 tygodnie, aby nie doszło do rozwoju powikłań, takich jak ropień gruczołu krokowego.

2. Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego

Przewlekłe zapalenie prostaty jest diagnozowane u pacjentów, u których objawy zapalenia gruczołu krokowego utrzymują się ponad 3 miesiące. Najczęściej choroba ta nie wynika z zakażenia bakteryjnego, a jej przyczyny nie są do końca znane. Ale podejrzewa się, że wpływ na jej rozwój mogą mieć takie czynniki jak:

  • stres,
  • zaburzenia psychiczno-emocjonalne,
  • zaburzenia hormonalne lub autoimmunologiczne.

Przewlekłe zapalenie prostaty występuje dość często u mężczyzn pomiędzy 35. a 50. rokiem życia.

Podobnie jak w przypadku ostrego zapalenia stercza, przewlekłą formę tej choroby również leczy się przy pomocy antybiotyków, które pacjenci zwykle przyjmują przez 6-8 tygodni. Oprócz tego, u mężczyzn cierpiących na zapalenie prostaty, leki przeciwzapalne także mogą przynieść im ulgę i doprowadzić do szybszego wyleczenia. Lekarze często zapisują swoim pacjentom preparaty poprawiające odpływ moczu z pęcherza (np. doksazosyna, tamsulozyna, alfuzosyna) lub leki zmniejszające wielkość gruczołu krokowego (np. finasteryd). Jeśli natomiast chodzi o leki na zapalenie prostaty bez recepty, to pacjenci mogą korzystać z ogólnodostępnych preparatów przeciwbólowych, zawierających paracetamol lub ibuprofen.

Część specjalistów wskazuje również, że wyleczenie zapalenia prostaty może nastąpić szybciej dzięki częstym ejakulacjom, które powinny następować nie rzadziej niż co 3 dni. Wynika to z faktu, iż ejakulacja pobudza przepływ wydzieliny w kanalikach gruczołów prostaty. Pomocny może być w tym przypadku masaż stercza wykonywany przez lekarza w odpowiednich odstępach czasu, który jest w stanie też nieco zniwelować odczuwany przez pacjenta ból.

Niekonwencjonalne metody leczenia

Co ciekawe istnieją także niekonwencjonalne metody radzenia sobie z przewlekłym zapaleniem stercza. Zalicza się do nich chociażby akupunkturę, wstrzykiwanie toksyny botulinowej, psychoterapię czy techniki relaksacyjne. Oczywiście ważna jest także odpowiednia profilaktyka, polegająca między innymi na dokładnym leczeniu wszelkich dolegliwości w obrębie prostaty oraz całego układu moczowo-płciowego.

W przypadku niektórych pacjentów może natomiast zajść potrzeba zastosowania inwazyjnego leczenia przewlekłego zapalenia prostaty. Zabieg chirurgiczny stosowany w tej sytuacji to przezcewkowa resekcja stercza. Wskazaniem do niego może być stwierdzenie u pacjenta obecności kamieni stercza, które są siedliskiem bakterii. Zabieg jest także zalecany u pacjentów, u których zostaje wyleczone zapalenie prostaty przy pomocy antybiotyków, ale jego objawy szybko powracają. Lekarze uznają wówczas, iż w gruczole krokowym znajduje się ognisko zakażenia, którego usunięcie jest jedynym sposobem na faktyczne wyleczenie choroby.

Łagodny przerost prostaty – zmiana nawyków, farmakologia i leczenie zabiegowe

W okolicy 50. roku życia prostata zaczyna się powiększać, czego efektem jest łagodny rozrost gruczołu krokowego (skrót z ang. BPH). Dokładne przyczyny nie są znane, jednak wskazuje się tu na istotną rolę testosteronu w postępie tego procesu. Oznaczony w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10 symbolem N40, rozrost gruczołu krokowego jest przyczyną zwężenia światła cewki moczowej, która biegnie przez jego środek. W związku z tym pojawiają się charakterystyczne dla tego schorzenia objawy, związane z różnego typu zaburzeniami w oddawaniu moczu.

Łagodny rozrost stercza jest diagnozowany na podstawie wywiadu z pacjentem, badania per rectum, badania ogólnego moczu i pomiaru stężenia PSA we krwi pacjenta. Można także wykonać badanie obrazowe w celu dokładnej oceny wielkości gruczołu krokowego.

Warto zaznaczyć, że nie można całkowicie wyleczyć przerostu prostaty, a jedynie zmniejszyć odczuwane przez pacjenta dolegliwości oraz poprawić funkcjonowanie jego układu moczowo-rozrodczego. W jaki sposób można tego dokonać? Łagodny rozrost stercza można leczyć przy pomocy kilku metod. Wyróżniamy wśród nich:

1. Zmiana trybu życia

Gdy przerost stercza jest łagodny i nie wywołuje szczególnie nieprzyjemnych dolegliwości oraz nie stwarza zagrożenia dla zdrowia pacjenta, czasem wystarczy zmiana nawyków, aby poprawić jego stan. Chodzi tu między innymi o rezygnację z palenia tytoniu, ograniczenie spożycia napojów zawierających kofeinę, czy też o dwukrotne oddawanie moczu w kilkuminutowych odstępach czasu. Taki nawyk sprawi, że pęcherz zostanie lepiej opróżniony, a czas między kolejnymi mikcjami będzie dłuższy. Oczywiście pacjent powinien też cały czas pozostawać pod nadzorem lekarza.

2. Farmakoterapia

Gdy rozrost stercza powoduje bardziej nasilone i dokuczliwe objawy, lekarz może zalecić pacjentowi zastosowanie leczenia farmakologicznego. Jego celem jest ułatwienie przepływu moczu z pęcherza. Taki efekt można osiągnąć poprzez zastosowanie następujących preparatów:

  • alfa-blokery – rozluźniają mięśnie dróg moczowych. Należą do nich: tamsulosyna, doxazosyna, terazosyna, alfuzosyna, silodosina;
  • inhibitory enzymu 5 alfa-reduktazy (5-ARI) – zmniejszą wielkość gruczołu krokowego. Należą do nich: finasteryd, dutasteryd. Niestety mogą one  wywoływać zaburzenia niepłodności;
  • leki łączone – najczęściej stosowane połączenia leków to: tamsulosyna + dutasteryd, alfuzosyna + finasteryd.

3. Chirurgiczne usunięcie prostaty

Usunięcie prostaty to inwazyjna metoda leczenia łagodnego przerostu tego gruczołu. Prostatektomia jest jednak w tym przypadku przeprowadzana tylko w sytuacji, gdy żadne inne sposoby leczenia nie przynoszą rezultatów. Usunięcie prostaty przez cewkę moczową to zabieg wykonywany tradycyjnymi technikami chirurgicznymi, poprzez nacięcie krocza pacjenta. Niestety nie jest możliwe wycięcie prostaty tylko w części. Dlatego też podczas tego typu zabiegu następuje całkowite usunięcie gruczołu krokowego w celu przywrócenia odpływu moczu z pęcherza. U pacjentów, u których zastosowano inwazyjne usunięcie prostaty, skutki uboczne mogą obejmować między innymi problemy z potencją oraz nietrzymaniem moczu. W większości przypadków dolegliwości te jednak mijają z czasem.

4. Protezy cewkowe

Jak już wiemy, w przypadku BPH prostata zwęża światło cewki moczowej, przez co mocz nie może odpływać z pęcherza. W przypadku nasilenia się tego stanu lub w sytuacji, gdy dojdzie do zatrzymania moczu, zastosowanie mogą znaleźć również protezy cewkowe. Do niedawna były one wykorzystywane wyłącznie w leczeniu paliatywnym u osób z zaawansowanym rakiem prostaty. Obecnie jednak również pacjenci cierpiący na rozrost gruczołu krokowego mogą z nich korzystać w określonych przypadkach. Stenty cewkowe mogą być wykonane z trwałych materiałów i pozostać w gruczole na stałe. Mogą one również być biodegradowalne, rozkładając się w przeciągu kilku miesięcy.

5. Leczenie zabiegowe

Jeśli chodzi o przerost prostaty, operacja tradycyjna nie zawsze musi być jedyną techniką leczenia chirurgicznego, którą można zastosować u danego pacjenta. Obecnie istnieje wiele nowoczesnych i mniej inwazyjnych metod zabiegowych, dzięki którym leczony może być rozrost prostaty. Wśród nich wyróżniamy takie zabiegi usunięcia tkanek stercza zaciskających cewkę moczową jak:

  • TUIP – czyli przezcewkowe nacięcie prostaty, jest to małoinwazyjna metoda chirurgicznego leczenia przerostu prostaty. Zastosowanie techniki endoskopowej pozwala na wprowadzenie odpowiednich narzędzi przez cewkę moczową pacjenta oraz na precyzyjne nacięcie prostaty. Dzięki temu, gruczoł krokowy rozchodzi się na boki, co skutkuje zmniejszeniem się ucisku wokół cewki moczowej i przywróceniem przepływu moczu z pęcherza. Zabieg sprawdza się przede wszystkim przy niewielkim przeroście stercza, trwa około pół godziny i wymaga krótkiej hospitalizacji (zwykle 1-2 dni);
  • TURP – czyli przezcewkowa elektroresekcja stercza. Zabieg TURP to małoinwazyjna, endoskopowa metoda leczenia łagodnego przerostu prostaty. Elektroresekcja prostaty polega na wycięciu nadmiaru stercza, tak by zmniejszyć ucisk na cewkę moczową i ułatwić opróżnianie pęcherza. Zabieg TURP urologia uznaje za „złoty standard” leczenia przerostu gruczołu krokowego. W przypadku zastosowania metody TURP zabieg może trwać od 30 do 60 minut, natomiast pacjent jest zwykle hospitalizowany przez 2-3 dni. U pacjentów poddawanych leczeniu przy pomocy TURP powikłania występujące najczęściej to tzw. wytrysk wsteczny oraz zaburzenia erekcji;
  • waporyzacja prostaty – czyli odparowanie tkanki stercza przy użyciu energii lasera zielonego. Małoinwazyjny zabieg, który przeprowadza się podobnie jak TURP. W tym przypadku przez cystoskop umieszczony w cewce moczowej, wprowadza się jednak włókno lasera, którego działanie niszczy tkankę gruczołu krokowego. Jest to jedna z z najnowocześniejszych a zarazem najmniej inwazyjnych metod laserowego leczenia prostaty;
  • enukleacja prostaty – jest to małoinwazyjna metoda usuwania tkanki blokującej przepływ moczu za pomocą lasera holmowego (HoLEP). Enukleacja daje możliwość pobrania i zbadania fragmentów usuwanego gruczołu krokowego;
  • embolizacja prostaty – zabieg polegający na wewnątrznaczyniowym zamknięciu tętnic prostaty. W efekcie gruczoł jest niedokrwiony i zmniejsza swoją objętość, poprawiając tym samym przepływ moczu. Wśród osób, u których przeprowadzona została embolizacja prostaty, opinie na jego temat są pozytywne. Jest minimalnie inwazyjny i bezpieczny, a do tego daje dobre rezultaty. Jeśli pacjent zdecyduje się na zabieg jakim jest embolizacja prostaty, cena w placówkach prywatnych to ok. 11-12 tysięcy złotych.

Rak prostaty – leczenie hormonami, radioterapia, ultradźwięki lub chirurgia

Jak leczyć raka prostaty? Jeśli u pacjenta zostanie zdiagnozowany rak stercza, leczenie jest uzależnione od typu nowotworu, a dokładniej od charakterystyki patomorfologicznej guza, a także od stopnia zaawansowania choroby. Leczenie raka prostaty może zatem zostać oparte o takie metody jak:

1. Hormonoterapia

Nowoczesne metody leczenia raka prostaty obejmują między innymi zastosowanie zastrzyków hormonalnych, które pozwalają obniżyć poziom testosteronu, czyli androgenów pobudzających komórki nowotworu prostaty do wzrostu. Należy podkreślić, że leczenie hormonalne raka prostaty ma przede wszystkim charakter paliatywny. A zatem nie prowadzi ono do wyleczenia pacjenta, ale poprawia jego komfort życia poprzez zniwelowanie nieprzyjemnym objawów choroby.

W pierwotnym leczeniu raka stercza celem hormonoterapii jest opóźnienie progresji choroby, gdyż hormony powodują blokadę androgenową. W przypadku pacjentów cierpiących na nowotwór nieoperowalny, leczenie tego typu ma natomiast charakter przede wszystkim terapeutyczny i stosuje się je głównie po ty, by zmniejszyć odczuwane przez pacjenta dolegliwości. Dość często terapię hormonalną łączy się także z radioterapią dla zwiększenia skuteczności każdej z tych metod. Jest to również forma leczenia uzupełniającego u pacjentów, u których zastosowano leczenie radykalne (prostatektomia).

2. Immunoterapia

Immunoterapia to leczenie prostaty zaatakowanej przez nowotwór, polegające na aktywacji układu immunologicznego pacjenta, który posiada naturalne zdolności obronności przeciwnowotworowej. Jest to jedna z metod leczenia mężczyzn z rakiem prostaty opornym na kastrację. Podawane pacjentom leki immunologiczne, takie jak Sipuleucel-T, mają za zadanie stymulować reakcję limfocytów T przeciw komórkom raka stercza. Ta metoda leczenia może stanowić monoterapię lub uzupełnienie innych form leczenia pacjenta.

3. Radioterapia prostaty

Radioterapia to naświetlanie raka prostaty za pomocą promieniowania jonizującego, stosowana jako uzupełnienie po leczeniu operacyjnym nowotworu lub jako niezależny sposób leczenia. Jest to jedna z podstawowych metod leczenia nowotworów każdego typu. Jeśli zatem lekarz zdecyduje, że u danego pacjenta zostanie zastosowana radioterapia prostaty, na czym polega ta metoda? Tak naprawdę, naświetlanie prostaty dzielimy na jej dwie różne formy. Jest to teleradioterapia oraz brachyterapia. Wybór metody zależy od stopnia zaawansowania choroby, wyniku przeprowadzonych badań diagnostycznych czy wieku pacjenta.

Czym się od siebie różnią typy naświetlania?

  1. Teleterapia, czy też teleradioterapia, to metoda w której źródło napromieniania znajduje się na zewnątrz ciała pacjenta, w pewnym oddaleniu od niego, zazwyczaj o kilkadziesiąt centymetrów. Jest to tak zwana metoda wiązki zewnętrznej i jest zazwyczaj stosowana u pacjentów z nowotworem prostaty we wczesnym stadium rozwoju.
  2. Brachyterapia raka prostaty jest natomiast bardziej precyzyjna, ponieważ źródło promieniowania wprowadza się bezpośrednio do leczonego narządu. Polega ona na bezpośrednim napromienianiu zmian nowotworowych, co uzyskuje się poprzez umieszczenie źródła promieniowania w samym guzie lub jego najbliższym sąsiedztwie. Efekt ten uzyskuje się przez podskórne umieszczenie pierwiastków radioaktywnych w prostacie. Dzięki temu trafiają one dokładnie w miejsce, gdzie mają zadziałać, a jednocześnie ograniczane jest narażenie zdrowych narządów na niepotrzebne napromieniowanie. U pacjentów, u których stosowana jest brachyterapia prostaty, najczęściej występujące skutki uboczne to przejściowe dolegliwości ze strony układu moczowego, takie jak częstomocz lub parcie na mocz.

W przypadku osób, u których zdiagnozowany zostanie rak prostaty, leczenie może przybrać rożne formy, wśród jakich radioterapia jest bardzo popularna. W sytuacji, gdy omawiana jest właśnie radioterapia raka prostaty i jej odmiany, warto jednak wspomnieć również o nowoczesnym leku stosowanym w tego typu terapiach. Chodzi o preparat Xofigo, który jest radiofarmaceutykiem. Zawiera on chlorek radu Rad-223, który dociera do kości objętych przerzutami raka i emituje promieniowanie o małym zasięgu. Dzięki temu niszczy ono otaczające komórki nowotworowe, nie uszkadzając jednocześnie szpiku kostnego.

Potencjalne skutki uboczne radioterapii prostaty

Planując leczenie raka prostaty, radioterapia dla wielu lekarzy stanowi jego podstawę właśnie ze względu na takie pozytywne efekty jej zastosowania. Do niewątpliwych zalet można zaliczyć również możliwość uniknięcia operacji i wycięcia gruczołu krokowego. Wadą tej metody jest jednak długi, kilkutygodniowy czas leczenia oraz potencjalne skutki uboczne takie jak:

  • częste, bolesne oddawanie moczu,
  • parcie na stolec,
  • biegunka,
  • impotencja,
  • nietrzymanie moczu,
  • krwawienia z odbytu,
  • bóle miednicy promieniujące do ud.

4. Ultradźwięki

Gdy u pacjenta zdiagnozowany zostanie nowotwór prostaty, leczenie może obecnie obejmować jedną z najnowocześniejszych i najbardziej zaawansowanych terapii, jaką jest metoda HIFU. Zakłada ona zastosowanie fali ultradźwiękowej o wysokiej energii na określonym obszarze w obrębie guza. W tkance powstaje wówczas efekt cieplny, czego efektem jest jej zniszczenie. Dzięki wykorzystaniu metody HIFU prostata może być leczona bez nacinania tkanki. Zabieg polega jedynie na wprowadzeniu sondy do odbytnicy pacjenta. Leczenie raka prostaty metodą HIFU nie jest refundowane, a cena terapii to ok. 25 tysięcy złotych.

5. Leczenie chirurgiczne

Gdy nowotworem dotknięta jest prostata, leczenie może obejmować również chirurgiczne usunięcie tego gruczołu wraz z przylegającymi do niego strukturami anatomicznymi. Leczenie operacyjne może także dotyczyć innych narządów, w przypadku stwierdzenia przerzutów. Wśród wykonywanych obecnie zabiegów chirurgicznych związanych z rakiem prostaty należy wymienić, takie metody jak:

  1. Limfadenektomia – zabieg chirurgiczny polegający na wycięciu zajętych komórkami nowotworowymi węzłów chłonnych w obrębie miednicy. Jest to zabieg uzupełniający prostatektomię (usunięcie gruczołu krokowego), który wykonuje się metodą otwartą lub laparoskopową;
  2. Nefrektomia – zabieg chirurgiczny polegający na wycięciu zajętej komórkami nowotworowymi nerki. Nefrektomia radykalna jest uzupełnieniem pierwotnego leczenia raka prostaty, gdy na nerce pojawią się przerzuty. Rekonwalescencja po usunięciu nerki trwa zwykle ok. 2-3 miesiące;
  3. Prostatektomia – czyli usunięcie prostaty laparoskopowo. Prostatektomia radykalna obejmuje jednak nie tylko laparoskopowe usunięcie prostaty, ale także pęcherzyków nasiennych, fragmentów nasieniowodów, a w niektórych przypadkach również otaczających gruczoł węzłów chłonnych. O tym jaki zakres ostatecznie będzie miała prostatektomia laparoskopowa decyduje lekarz po dokonaniu oceny niebezpieczeństwa przerzutów. Zabieg wykonuje się też metodą otwartą, ale operacja prostaty laparoskopowo jest zdecydowanie mniej inwazyjna i bezpieczniejsza dla pacjenta. U większości osób zakwalifikowanych do zabiegu tradycyjną techniką, może zostać wykonana laparoskopia prostaty. A jaki jest koszt jej wykonania? W zależności od placówki, w której zostanie przeprowadzona laparoskopia prostaty, cena zabiegu waha się zwykle pomiędzy 10 a 15 tysiącami złotych.
  4. Metoda da Vinci – jest to prostatektomia radykalna wykonywana przy pomocy robota da Vinci. To najnowocześniejsza i najbardziej zaawansowana technologicznie forma leczenia raka prostaty, w której da Vinci robot odgrywa kluczową rolę. Zabieg polega na usunięciu gruczołu krokowe wraz z przylegającymi do niego strukturami anatomicznymi, poprzez wykonanie 5 niewielkich otworów w skórze brzucha, przez które wprowadzane są ramiona robota. Jedno z nich jest wyposażone w stereoskopową kamerę, która zapewnia lekarzom obraz 3D pola operacyjnego. Pozostałe ramiona to narzędzia chirurgiczne, którymi steruje chirurg przy pomocy specjalnej konsoli. W porównaniu z klasyczną prostatektomią, gdy zostanie zastosowany robot da Vinci prostata jest wycinana w znacznie bardziej precyzyjny sposób. Narzędzia mają dużo większą ruchomość niż te stosowane w metodzie laparoskopowej, a do tego eliminuje się ruchy nieintencjonalne podczas zabiegu, takie jak drżenie rąk operatora maszyny. Choć cały świat medyczny zachwala zalety, jakie niesie za sobą robot da Vinci, NFZ na ten moment nie refunduje zabiegów wykonywanych tą metodą. A zatem ile kosztuje operacja prostaty robotem da Vinci wykonana prywatnie? W zależności od tego w jakiej placówce ma być przeprowadzona operacja prostaty robotem da Vinci, cena wynosi ok. 40 tysięcy złotych.

Warto również zaznaczyć, że pacjenci w wieku powyżej 65 lat, nie mogący skorzystać z operacyjnego leczenia raka prostaty, kierowani są na radioterapię prostaty.

Negatywne skutki leczenia inwazyjnego

Tak jak w przypadku każdego zabiegu chirurgicznego, każdy pacjent musi się liczyć z jej potencjalnymi konsekwencjami lub możliwymi skutkami ubocznymi.

  1. Pierwszym z nich jest nietrzymanie moczu po operacji prostaty. Problem ten o różnym nasileniu występuje u wszystkich mężczyzn poddanych takiemu zabiegowi, ale często pojawia się też po radioterapii. U większości z nich problem ustępuje po ok. 6-12 miesiącach. Gdy pacjenta dotyka nietrzymanie moczu po usunięciu prostaty niezwykle ważna jest odpowiednia rehabilitacja urologiczna. W dużym skrócie jest to trening trzymania moczu, składający się z wielu różnych elementów i ćwiczeń. Jednym z nich jest fizjoterapia dna miednicy, czyli po prostu trening mięśni Kegla. W sytuacji, gdy problem jednak nie znika możliwe jest wszczepienia sztucznego zwieracza cewki moczowej, który często błędnie się określa jako sztuczny pęcherz moczowy.
  2. Kolejny poważny skutek uboczny zastosowania inwazyjnych metod leczenia raka prostaty to zaburzenia erekcji. Na szczęście leczenie impotencji po prostatektomii radykalnej obejmuje wszystkie metody stosowane w terapii tego typu zaburzeń spowodowanych innymi czynnikami. Warto podkreślić, że pacjentowi może zostać wszczepiona hydrauliczna proteza prącia, która naśladuje naturalny proces osiągania erekcji i może służyć danej osobie nawet przez 15 lat. Co więcej, taki implant prącia może zacząć działać już po 6-8 tygodniach od przeprowadzenia zabiegu.

Podsumowanie

Każde z powyższych badań pozwala w skutecznych i szybki sposób ocenić nie tylko aktualny stan gruczołu krokowego, ale również zdiagnozować ewentualny problem i zaawansowanie choroby. Co za tym idzie umożliwia wdrożenie odpowiedniego leczenia. Te ma na celu poprawę jakości życia mężczyzny i niedopuszczenie do poważnych powikłań zdrowotnych. Jak jednak widać – metody leczenia są jednak bardzo różne i zależą od rodzaju dolegliwości. U niektórych chorych wystarczy wdrożyć leczenie farmakologiczne. Jednak w sytuacji, gdy to nie wystarcza lub dolegliwość jest w bardziej zaawansowanym stadium konieczne może okazać się działanie zabiegowe. Zaś w poważnych przypadkach nawet operacja prostaty laserem.

Dodaj komentarz